Nog 2 weken te gaan
Door: rudyennel
Blijf op de hoogte en volg Pelgrimeren
17 September 2010 | Spanje, León
Dag trouwe webbezoekers,
De vorige keer maakten we melding van ons samenzijn met Piet en Ria. ´s avonds hebben we lekker gegeten en natuurlijk een alcoholische versnapering genomen. Straks als we terug zijn in het eltense zijn we volgens mij alcoholisten want iedere dag een flesje tafelwijn ............
De volgende ochtend hebben we in iedergeval voor Piet zijn verjaardag bij zijn camper lang zal hij leven gezongen[ in pikkedonker, maar de buren vonden het niet erg]. Een lange dag, 26 kilometertjes, harde koude wind, en lopend op een plateau dat op een goede 900 meter hoogte ligt, op naar Fromista, het windje van rechts achter trok regelmatig hard aan de rugzak, het laatste stuk liepen we langs een kanaal, je zou zo maar in Nederland kunnen lopen. In Fromista pikken we een auberge municipal. Piet ern Ria trakteren ons, vanwege Piet zijn verjaardag op cake met kersenjam en slagroom en ´s avonds in hun camper op een lekker bordje soep met ballen. Als we naar de auberge gaan om te slapen is het al donker, we liggen met een koor franse snurkers op een kamer met als gevolg dat we weinig slapen. De volgende ochtend zullen we Piet en Ria voorlopig voor de laatste maal zien, ze vergasten ons op een lekker ontbijtje met gekookt eitje, vers gebakken broodjes met jam en zuma de naranja. Dan nemen we afscheid en vertrekken naar Carrion de los Condes langs de verharde weg, iets waar we niet gek op zijn maar dat we de komende 3 dagen wel zullen moeten gaan doen. Het mentale deel van de wandeling is begonnen en houdt echt 3 dagen aan. In CdlC slapen we bij de nonnen, een prachtig en zeer goed onderhouden [schoon] accommodatie waar we in een 2 persoonsbed mogen kruipen, wel met 10 medekamergenoten die ieder een eigen bed hebben.
We komen Guido tegen die zijn maatje Raoul kwijt is. We hebben Raoul een paar dagen geleden gezien. Als je iets echt wil moet je ervoor gaan is ons advies, dus zoeken, met stenen de namen op het pad leggen, boodschappen achterlaten bij de auberges etcetera.uiteindelijk ontmoeten ze elkaar weer in Leon [ waar wij ze ook weer tegenkomen].
Er blijft een klein ploegje over van mensen die we vanaf het begin blijven tegenkomen. Met de ´nieuwe´maak je eigenlijk net zo eenvoudig contact en taal is geen barrière. De beruchte 12 km lange weg in de zon is inderdaad lang, heet en je komt er niets maar dan ook echt niets tegen,O ja op een rode kruis wagen van de spanjaarden na die vraagt of alles goed gaat en die af en toe mensen van de camino afhaalt om ze in de schaduw te brengen in een dorp aan het einde van de weg. Als we aankomen in de auberge zie ik, op het moment dat ik de 10 persoonslaapkamer op loop een bekende rugzak, nee he de snurkers uit Fromista, snel terug naar de receptie, het wordt iets meer euro´s voor die kamer voor 4, maar dan slapen we tenminste, niet nog eens een frans snurkconcert van Verdi.
Het perigrino-menu gebruiken we samen met Elke uit Namibië en Robert met partner uit Canada. De volgende ochtend gaan we wederom een lange mentale training aan, we overnachten in the middle of nowhere, een plek waar normaal 40 mensen slapen wordt bezet door 60 mensen. Om 19.00 uur doen we een voorstel ronde waar bij een kaars wordt rondgegeevn en waarbij degenen met de kaars verteld wie hij/zij is en wat de beweegreden zijn voor de Camino, maar liefst 14 nationaliteiten zijn er aanwezig. We eten met z´n allen in een veel te kleine ruimte. Nadat we het pelgrimslied op de melodie van ¨ la Bamba ¨ hebben gezongen wordt soep met brood geserveerd. Als toetje een soort honingmeloen. ´s morgens om een uur of 5 worden we wakker van de eerste pelgrims die beginnen te rommelen om hun spullen gereed te maken, uitslapen is er hier niet bij.
En als je dan toch wakker bent beginnen we, na ons ontbijtje van de dagelijkse 2 yoghurtjes con lemon, om 06.30 uur ook aan onze tocht.
Al snel nadat we onderweg waren begon het te regenen en dat zou een groot gedeelte van de dag zo blijven. Een grote schapekudde onderbegeleiding van 2 herders en meerdere honden kwamen we tegemoet. Er wordt in de omgeving veel aan een nieuwe autoweg gewerkt, je hoort dan ook bijna overal zandwagens, buldozers en ga zo maar door. Mentale training ??????
Vandaag dan naar Leon, gelukkig veranderd de omgeving het wordt weer stiller en onderweg ruik je regelmatig de geur van anijs. De combinatie van de regen, halverwege september veel ochtendnevel maken dat het sterk ruikt. In Leon gaan we de oude binnenstad bekijken, natuurlijk de Kathedraal. We hebben ons zelf beloofd om vanavond een chinees of zo iets te vinden want we willen wel eens iets anders dan ensalada mixta, pasta y pollo y com postre helado.
De routes vor de komende dagen zullen we ook nog even gaan bekijken er zijn nogal wat varianten.
In ieder geval iets minder dan 300 km tot Santiago ¨peuleschilletje¨nadat we er al 600 hebben opzitten.
Muchos bessos
Rudy en Nelleke en als er fauten inzitten is dat vermoedheid.
De vorige keer maakten we melding van ons samenzijn met Piet en Ria. ´s avonds hebben we lekker gegeten en natuurlijk een alcoholische versnapering genomen. Straks als we terug zijn in het eltense zijn we volgens mij alcoholisten want iedere dag een flesje tafelwijn ............
De volgende ochtend hebben we in iedergeval voor Piet zijn verjaardag bij zijn camper lang zal hij leven gezongen[ in pikkedonker, maar de buren vonden het niet erg]. Een lange dag, 26 kilometertjes, harde koude wind, en lopend op een plateau dat op een goede 900 meter hoogte ligt, op naar Fromista, het windje van rechts achter trok regelmatig hard aan de rugzak, het laatste stuk liepen we langs een kanaal, je zou zo maar in Nederland kunnen lopen. In Fromista pikken we een auberge municipal. Piet ern Ria trakteren ons, vanwege Piet zijn verjaardag op cake met kersenjam en slagroom en ´s avonds in hun camper op een lekker bordje soep met ballen. Als we naar de auberge gaan om te slapen is het al donker, we liggen met een koor franse snurkers op een kamer met als gevolg dat we weinig slapen. De volgende ochtend zullen we Piet en Ria voorlopig voor de laatste maal zien, ze vergasten ons op een lekker ontbijtje met gekookt eitje, vers gebakken broodjes met jam en zuma de naranja. Dan nemen we afscheid en vertrekken naar Carrion de los Condes langs de verharde weg, iets waar we niet gek op zijn maar dat we de komende 3 dagen wel zullen moeten gaan doen. Het mentale deel van de wandeling is begonnen en houdt echt 3 dagen aan. In CdlC slapen we bij de nonnen, een prachtig en zeer goed onderhouden [schoon] accommodatie waar we in een 2 persoonsbed mogen kruipen, wel met 10 medekamergenoten die ieder een eigen bed hebben.
We komen Guido tegen die zijn maatje Raoul kwijt is. We hebben Raoul een paar dagen geleden gezien. Als je iets echt wil moet je ervoor gaan is ons advies, dus zoeken, met stenen de namen op het pad leggen, boodschappen achterlaten bij de auberges etcetera.uiteindelijk ontmoeten ze elkaar weer in Leon [ waar wij ze ook weer tegenkomen].
Er blijft een klein ploegje over van mensen die we vanaf het begin blijven tegenkomen. Met de ´nieuwe´maak je eigenlijk net zo eenvoudig contact en taal is geen barrière. De beruchte 12 km lange weg in de zon is inderdaad lang, heet en je komt er niets maar dan ook echt niets tegen,O ja op een rode kruis wagen van de spanjaarden na die vraagt of alles goed gaat en die af en toe mensen van de camino afhaalt om ze in de schaduw te brengen in een dorp aan het einde van de weg. Als we aankomen in de auberge zie ik, op het moment dat ik de 10 persoonslaapkamer op loop een bekende rugzak, nee he de snurkers uit Fromista, snel terug naar de receptie, het wordt iets meer euro´s voor die kamer voor 4, maar dan slapen we tenminste, niet nog eens een frans snurkconcert van Verdi.
Het perigrino-menu gebruiken we samen met Elke uit Namibië en Robert met partner uit Canada. De volgende ochtend gaan we wederom een lange mentale training aan, we overnachten in the middle of nowhere, een plek waar normaal 40 mensen slapen wordt bezet door 60 mensen. Om 19.00 uur doen we een voorstel ronde waar bij een kaars wordt rondgegeevn en waarbij degenen met de kaars verteld wie hij/zij is en wat de beweegreden zijn voor de Camino, maar liefst 14 nationaliteiten zijn er aanwezig. We eten met z´n allen in een veel te kleine ruimte. Nadat we het pelgrimslied op de melodie van ¨ la Bamba ¨ hebben gezongen wordt soep met brood geserveerd. Als toetje een soort honingmeloen. ´s morgens om een uur of 5 worden we wakker van de eerste pelgrims die beginnen te rommelen om hun spullen gereed te maken, uitslapen is er hier niet bij.
En als je dan toch wakker bent beginnen we, na ons ontbijtje van de dagelijkse 2 yoghurtjes con lemon, om 06.30 uur ook aan onze tocht.
Al snel nadat we onderweg waren begon het te regenen en dat zou een groot gedeelte van de dag zo blijven. Een grote schapekudde onderbegeleiding van 2 herders en meerdere honden kwamen we tegemoet. Er wordt in de omgeving veel aan een nieuwe autoweg gewerkt, je hoort dan ook bijna overal zandwagens, buldozers en ga zo maar door. Mentale training ??????
Vandaag dan naar Leon, gelukkig veranderd de omgeving het wordt weer stiller en onderweg ruik je regelmatig de geur van anijs. De combinatie van de regen, halverwege september veel ochtendnevel maken dat het sterk ruikt. In Leon gaan we de oude binnenstad bekijken, natuurlijk de Kathedraal. We hebben ons zelf beloofd om vanavond een chinees of zo iets te vinden want we willen wel eens iets anders dan ensalada mixta, pasta y pollo y com postre helado.
De routes vor de komende dagen zullen we ook nog even gaan bekijken er zijn nogal wat varianten.
In ieder geval iets minder dan 300 km tot Santiago ¨peuleschilletje¨nadat we er al 600 hebben opzitten.
Muchos bessos
Rudy en Nelleke en als er fauten inzitten is dat vermoedheid.
-
17 September 2010 - 15:54
Gea:
hebben jullie er nu al 600 km opzitten, wat gaat de tijd toch snel, begint nu op te schieten toch. Jullie zijn al over de helft.Leuk om jullie belevenissen te lezen volg het met veel plezier. Ga zo door en tot over een paar weekjes. liefs gea -
17 September 2010 - 16:37
Mam:
zo jullie gaan hard hebben jullie een weddenschap af gesloten? of zo doe het maar rustig aan en geniet van al het moois om jullie heen maar ik ben wel blij als je er weer ben ,t hier guur en goor weer niks aan tot de volgende keer knuffel MAM -
17 September 2010 - 17:10
Piet En Ria:
Hola pelgrinos
even een berichtje voor jullie achter laten. Wat jullie bij de ruine meemaakten nl een man die voor oudere vrouw op zijn gitaar speelde, beleefden wij in Puenta la Reina, ook een bedevaartplaats, waar jullie ook geweest zijn.
Wij bezochten daar die kerk en toen wij er naar toe liepen, liepen we samen op met twee pelgrims.
we vroegen waar ze vandaan kwamen en ze kwamen uit Augsburg en Fulda op de fiets. Het waren twee broers.
In de kerk gaf er een een seintje aan de andere en die begon te spelen op zijn mondharmonica. Wat we toen voelden kunnen jullie weten. Het was in ieder geval heel ontroerend.
Verder heel veel succes op jullie verdere tocht.
Adios pelgrinos
-
17 September 2010 - 18:14
Annette& Tonnie:
Nou wat vliegt de tijd en wat hebben jullie al ontzettend veeeeeeeeeeel km in de benen zitten.
Het is haast niet te geloven echt geweldig ik neem mijn petje voor jullie af. Ik hoop dat deze 200 km ook goed zullen verlopen, maar natuurlijk gaat dit jullie ook lukken. De groeten uit Tolkamer.
Annette & Tonnie -
17 September 2010 - 20:02
Wij Van De Hoek:
Hey Rudy en Nel !
Wederom een fantastisch verhaal met jullie geweldige belevenissen enneeehh ; PETJE AF !
We blijven jullie reis met bewondering volgen.
We komen net terug van het "vrijgezellenfeest" van Robert en Melissa. Morgen is hun grote dag.
We zullen jullie vertegenwoordigen !
...een goeie reis .....
Liefs
Bert, Margreet, Michiel, Brigit en Wouter -
17 September 2010 - 20:15
Suus:
Hoi hoi kanjers
Was alweer even geleden dat ik op jullie site was geweest.......ben weer helemaal bij. Wat gaat dat hard en wat hebben jullie al een eind gelopen! goed hoor echt een suoper prestatie met alles wat jullie tegenkomen. Dus nog 200km succes en ik kijk binnenkort weer.
Liefs Suus -
18 September 2010 - 07:47
Dick En Hermien:
Hé, luie donders, opschieten. Die laatste kilometers opvreten!
Geintje. Wat een prestatie. Als ik aan die vele kilometers, slecht weer, denk, dan zakt vele (mij) de moed in de schoenen. Nelleke, wat ben jij een kanjer. Doozetten, ondanks een pijnlijke enkel. Hermien en ik wensen jullie veel veilige en snelle kilometers toe. Tot de volgende keer.
Groeten uit Haaksbergen
Dick en Hermien -
19 September 2010 - 09:50
Ans:
Gaan jullie langzaamaan ook beginnen met afkicken nu? En dan duid ik niet alleen op de inname van drank maar ook het vroeg opstaan, maken van km.s en het totale andere leven van dit moment.Want volgens jullie en P.J.'s berichten zijn jullie er zo. En dan.....? Wij zijn gisteren bij Maria en P.J. geweest en gedag gezegd voordat zij vertrekken. Naar de Airbornedag geweest en een cap van de Mobiele Brigade afgetrocheld. Volgens hem kreeg ik de laatste en voor M.- P.J.- R. was het dus op. Totdat iemand het fleecejack wat Maria droeg wel erg bekend voorkwam. En toen bleken er dus nog genoeg caps voor ieder van ons te zijn. Ook een lekkere Rioja geproefd. Ook weer een stimulans om in jullie voetsporen te treden in de toekomst.
Als laatste dan nu nog even een dienstmededeling; Ron hoopt dat je nog niet iemand anders blij hebt gemaakt met het Tom-tomkaartje. Want deze upload van jou werkt niet meer! En natuurlijk, voor volgende week zondag alvast een speciale mooie dag met je verjaardag. Liefs, -
19 September 2010 - 14:03
Joop En Wies:
Hallo, Jammer dat het weer niet zo mooi was. Toch wel fijn dat jullie ruim over de helft van de tocht zijn.Vrijdagavond was er hier een gezellig samenzijn bij de fam Kortboyler i.v.m. het trouwen van Robert en Melissa op zaterdag in Borghees en de St. Viteskerk op de Elterberg.
Zo zijn jullie weer op de hoogte. Veel succes met het verdere vervolg van jullie avonturen
Groetjes, Joop en Wies -
20 September 2010 - 14:34
Helma & Frans:
Nee, niet een van die Franse snurkers hoor, dus wees niet bang, je hoeft geen andere kamer te nemen. Ja, zo zie hoe snel het kan gaan. Klasse dat alles zo goed verloopt. Oke op die franse snurkers na dan. We denken alleen wel dat als jullie terug zijn in Elten dat jullie eerst een aantal dagen lekker in je eigen bed blijven liggen met een bordje op de deur "Niet storen voor de eerst 3 dagen". hahaha. Even jullie mentale weerbaarheid testen. Nou Nelleke en Rudy wij vinden het nog steeds knap wat jullie doen. Hebben jullie wel op 26 september een rustdag ingepland, je weet wel waarom.
Grüßen aus der Heimat.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
