Een extra "aflaat" verdienen!

Hoi trouwe fans,

Na de lol van de toeter, werden we na enkele dagen verdrietig, omdat Nelleke ´s morgens constateerde dat iemand de wandelstokken ongevraagd had "geleend".
De lener zal in ieder geval meerdere kilometers moeten lopen om een aflaat te verdienen.
In de loop van de midddag komen we aan in Leon, waar we zonder garantie van toezicht de stokken van Ruud in moesten leveren, daaar was ik het absoluut mee oneens. Nadat een zuster haar "zegen" had gegeven mochten ze toch mee de kamer op.
De kathedraal was mooi, maar na binnenkomst hadden we 4 minuten en toen werd de kerk gesloten.
Helaas is de chinees niet gevonden, het werd uiteindelijk ´n broodje kebab. (ook lekker).
De volgende ochtend vroeg vertrokken en ook tamenlijk snel door de stad en op de goede route (in de steden is dat slechter aangegeven dan in de dorpen).
We hadden besloten om na 3 dagen naast de rijweg te lopen een landelijke route te nemen, wel extra kilometers, maar super mooi. Heuvelachtig, meer groen en vnl stilte en rust....
We slapen bij de auberge Jésus (als Gésus uitgesproken), swimmingpool, muziek en ... een 2 persoonskamer.
´s Avonds met Raoul en een zwerver (beroepspelgrim!)die met zijn hond buiten sliep, onder het genot van een flesje wijn, gitaar en fluitmuziek, van de sterrenhemel genoten.
De volgende ochtend 19 september verslapen we ons, we gaan pas na zevenen op pad.
Ook nu nemen we weer de landelijke route te nemen. In een dorp waar we door heen komen is een oogstfeest gaande. Iedere pelgrim die het dorp passeert wordt uitgenodigd voor een uitgebreid ontbijt: div. gebak, koffie/thee/wijn brood met beleg, wat je maar wilt.
De rest van de dag is erg pittig heuvel op en heuvel af. In het totaal 28 km. De laatste heuvel naar de auberge willen de benen bijna niet meer.Als we ´s avonds op de gezellige, grote plaza van Astorga zitten met een overheerlijke pizza is de moeiheid gauw verdwenen.
Voor het naar bed gaan ontmoeten we 2 leuke Spaanse meiden uit Léon, die we de volgende avond beter leren kennen.
Vanaf 20 september gaan we langzamerhand weer de bergen in, richting Rabanal del Camino.
Hier verblijven in een gezellige auberge, El Pilar. Onderweg hadden we al een filmploeg gezien die opnames maakte voor de Braziliaanse tv over de camino. Isabel en Romina, de Spaanse schoonen, geven ons ´s avonds bijles Spaans.
Daarnaast wordt er door een drietal Ierse mannen Ierse liederen gezongen die worden begeleid op gitaar, viool en fluit.
In de bergen waar we de volgende dag naar toe gaan, regent het pijpestelen.
Op 21 september staan we vroeg op omdat we de zonsopgang bij het Cruz de Ferro willen zien.Helaas daar aangekomen veel bewolking, veel mensen. Neemt niet weg dat we 2 stenen hebben neergelegd ieder met een eigen intentie.
De weg naar beneden was zeer vermoeiend en slecht voor de knieën.
De vergezichten en bergtoppen maken veel goed.
In Molinaseca aangekomen krijgen we een mooie auberge, daar komen we na 1 week Robert en Marisol uit Canada weer tegen.Bij een heerlijke maaltijd bijkletst.
Je kunt merken dat we de meseta totaal hebben verlaten, de druiven, vijgen, palmbomen komen weer terug. De wijnboeren zijn volop bezig met oogsten van de druiven, het seizoen loopt ten einde. Je kunt goed zien dat hier meer geld zit, want de woningen zien er 500% beter uit dan aan de andere kant van de pas.

Even een paar reacties:
Honden mee op de camino zelden, want worden niet in de auberges geaccepteerd. We hebben 2 honden gezien, beide sliepen buiten.(met en zonder baas)

We hebben nu nog 170 km te gaan.
Genieten doen we zeker nog minstens 7 dagen op de Camino en overwegen dat we nog 3 dagen doorlopen naar Finisterre.
Dan zitten we op 1003 km totaal.

Muchos besos.
Rudy en Nelleke